Pacjenci ze stabilną chorobą wieńcową poddani zabiegom angioplastyki z wykorzystaniem fizjologicznej oceny zwężenia maja lepsze rokowanie odległe od chorych poddanych zabiegowi jedynie na podstawie angiografii.
Fizjologiczne metody oceny istotności zwężeń w tętnicach wieńcowych (ang. fractional flow reserve- FFR, instant wave-free ratio- iFR) mają istotny wpływ na planowanie przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI). Mimo coraz częstszego stosowania tych metod i wysokiej klasy zaleceń w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, wciąż dostępnych jest niewiele danych, pochodzących z codziennej praktyki klinicznej, dotyczących ich wpływu na odległe rokowanie pacjentów poddanych zabiegom przezskórnej angioplastyki wieńcowej (PCI).
W trakcie ostatniego kongresu EuroPCR w Paryżu Elmir Omerovic (Gothenburg, Szwecja) przedstawił wyniki rejestru SCAAR (Swedish Coronary Angiography and Angioplasty Registry), zawierającego informacje o wszystkich zabiegach PCI przeprowadzonych w Szwecji od 1989r. Zaprezenotwana analiza miała odpowiedzieć na pytanie czy wykorzystanie metod fizjologicznej oceny zmian w tętnicach wieńcowych (zarówno FFR jak i iFR) w trakcie PCI ma wpływ na śmiertelność pacjentów leczonych z powodu stabilnej choroby niedokrwiennej serca.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena czasu od zabiegu do zgonu pacjenta z jakiejkolwiek przyczyny. Drugorzędowym punktem końcowym była ocena wpływu wykorzystania FFR/iFR w trakcie zabiegu na wystąpienie restenozy i zakrzepicy w stencie.
W badaniu uwzględniono dane blisko 25 000 chorych poddanych w latach 2005-2016 angioplastyce wieńcowej w przebiegu stabilnej choroby niedokrwiennej serca. 21 221 zabiegów wykonanych zostało jedynie pod kontrolą angiografii, a w 3 460 przypadkach PCI poprzedzono oceną fizjologiczną.
Dane zostały poddane opracowaniu statystycznemu mającemu na celu wyeliminowanie innych, poza wykorzystaniem FFR i IFR, czynników mogących mieć wpływ na wynik analizy. Pomimo to w charakterystyce klinicznej badanej populacji zwracają uwagę istotne różnice pomiędzy grupami. Pacjenci, u których wykonano FFR/IFR byli młodsi (72 vs. 75 lat, p<0,001), częściej implantowano u nich stenty DES (81 vs. 68%), rzadziej przebyli wcześniejszy zawał mięśnia sercowego (29% vs. 31%) oraz zabieg CABG (3% vs. 12%, p<0,01). W tej grupie chorych obserwowany wyższy odsetek skutecznych zabiegów PCI (97% vs. 93%, p<0,001), częściej byli oni również poddawani pełnej rewaskularyzacji (97% vs. 93%, p< 0,001).
W badaniu wykazano istotnie niższą śmiertelność całkowitą w grupie pacjentów u których wykonano ocenę fizjologiczną przed PCI (HR 0,83; p=0,005). Obserwowano również istotną redukcję ilości restenozy i zakrzepicy w stencie (HR 0,69; p=0,002).
W podsumowaniu autorzy wskazują, że w tym wzorowo prowadzonym rejestrze, doskonale odwzorowującym codzienną praktykę kliniczną, wykorzystanie fizjologicznej oceny istotności zmian w tętnicach wieńcowych z wykorzystaniem FFR i iFR poprawia wyniki zabiegów PCI w stabilnej chorobie niedokrwiennej serca i wiąże się z niższym ryzykiem zgonu oraz wystąpienia restenozy i zakrzepicy w stencie. Uzyskane wyniki potwierdzają rekomendacje zawarte w wytycznych ESC dotyczących rewaskularyzacji mięśnia sercowego.
Komentatorzy podnosili pod uwagę fakt występowania istotnych różnic pomiędzy grupami oraz licznych czynników mogących mieć wpływ na wynik ostatecznej analizy, co jednak było nie do uniknięcia w tak dużym rejestrze typu „all comers”. Pomimo to zaprezentowane badanie to istotny argument w dyskusji popierającej coraz szersze zastosowanie oceny fizjologicznej w czasie codziennej praktyki klinicznej.
[button type=”bd_button btn_middle” url=”https://e-aki.pl/2018/09/12/quiz-lepsze-wyniki-pci-z-wykorzystaniem-oceny-fizjologicznej-wyniki-rejestru-scaar-swedish-coronary-angiography-and-angioplasty-registry/” target=”” button_color_fon=”#3fc2da” button_text_color=”#FFFFFF” ]SPRAWDŹ SWOJĄ WIEDZĘ I ROZWIĄŻ QUIZ[/button]
