ESC 2021 | TOMAHAWK

Podczas kongresu Europejskiego Towarzystwa Kardologicznego 2021 zaprezentowano wyniki wieloośrodkowego, randomizowanego badania TOMAHAWK(ang. Immediate Unselected Coronary Angiography Versus Delayed Triage in Survivors of Out-of-hospital Cardiac Arrest Without ST-segment Elevation), w którym porównano wpływ wczesnej i odroczonej angiografii tętnic wieńcowych na śmiertelność po nagłym pozaszpitalnym zatrzymaniu krążenia (OHCA). 

Do badania włączono 554 pacjentów skutecznie zresuscytowanych po OHCA, zarówno w przebiegu rytmu defibrylowalnych i niedefibrylowalnych, bez uniesienia odcinka ST w EKG, ale z możliwą kardiologiczną przyczyną zatrzymania krążenia. Pacjenci byli randomizowani do grupy badanej, w której koronarografię w celu wykluczenia ostrego zespołu wieńcowego wykonywano przy przyjęciu do szpitala, lub do grupy kontrolnej, w której pacjentów najpierw oceniano na oddziale intensywnej terapii, a następnie kwalifikowano do ewentualnej koronarografii. Z badania wykluczono pacjentów z niestabilnością hemodynamiczną lub elektryczną, uniesieniem odcinka ST lub wewnątrzszpitalnym zatrzymaniem krążenia. 

Średni wiek włączonych do badania pacjentów wynosił 70 lat, a 80% grupy badanej stanowiły kobiety. Pierwszorzędowy punkt końcowy (zgon z jakiejkolwiek przyczyny) wystąpił z porównywalną częstością w grupie wczesnej koronarografii (54,0%), w porównaniu z odroczoną koronarografią (46,0%, p = 0,06) w 30-dniowej obserwacji (rys.  1). Ciężkość stanu pacjenta oceniona w oparciu o skalę SAPS II (ang. Simplified Acute Physiology Score) oraz długość hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii były porównywalne w obu grupach. Co istotne, złożony drugorzędowy punkt końcowy (zgon z jakiejkolwiek przyczyny lub ciężki deficyt neurologiczny) wystąpił istotnie częściej u pacjentów poddanych wczesnej koronarografii (64,3%) niż w grupie odroczonej koronarografii (55,6%). Maksymalne stężenie troponiny oraz kreatyniny były porównywalne w obu grupach. 

Zgodnie z aktualnymi wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego u stabilnych hemodynamicznie pacjentów po OHCA, bez uniesienie odcinka ST, należy rozważyć odroczoną diagnostykę inwazyjną. Wyniki badania TOMAHAWK potwierdzają to zalecenie, wskazując, że wczesna angiografia tętnic wieńcowych u pacjentów po OHCA, bez uniesienia odcinka ST, nie poprawia rokowania w 30-dniowej obserwacji, może natomiast pogłębiać deficyt neurologiczny w porównaniu z angiografią w trybie odroczonym. Ograniczeniem badania jest brak punktów końcowych odnoszących się do funkcji skurczowej lewej komory czy też rozwoju niewydolności serca, mogących mieć wpływ na rokowanie długoterminowe. Dalsze badania są niezbędne, żeby w pełni określić korzyści i ryzyko związane z wczesną i odroczoną diagnostyką inwazyjną po OHCA.

Poprzedni Artykuł

ESC 2021 | MASTER DAPT & STOPDAPT-2 ACS

Następny Artykuł

Aktualne miejsce iwFR, FFR, oceny mikrokrążenia oraz IVUS, OCT w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego

Powiązane Artykuły
Total
0
Share