Przezskórna naprawa niedomykalności zastawki mitralnej (ang. mitral regurgitation, MR) sposobem „brzeg do brzegu” (ang. transcatheter edge-to-edge repair, TEER) jest alternatywą dla chirurgicznej interwencji na zastawce mitralnej u pacjentów z ciężką MR i przeciwwskazaniami do operacji lub obciążonych dużym ryzykiem chirurgicznym. Kwalifikacja pacjentów z umiarkowaną MR do TEER pozostaje natomiast kwestią dyskusyjną.
Podczas kongresu EuroPCR 2024 zaprezentowano wyniki subanalizy danych pochodzących z badania rejestrowego MiCLASP (ang. Transcatheter Repair of Mitral Regurgitation with Edwards PASCAL Transcatheter Valve Repair System), którego celem jest ocena bezpieczeństwa i skuteczności zabiegów TEER w obrębie zastawki mitralnej w warunkach „real-life”. Do analizy włączono 298 pacjentów z czynnościową MR, w tym 197 z ciężką MR i 101 pacjentów z umiarkowaną MR (średnia wieku 76 lata, 59% mężczyzn). Badanie grupy były porównywalne pod względem ryzyka zgonu (EuroScore II 7,7% vs. 8,6%) i chorób towarzyszących. Średnia efektywna powierzchnia ujścia fali zwrotnej (EROA) wynosiła 0,22 cm2 w grupie umiarkowanej MR i 0,36 cm2 w grupie ciężkiej MR. Pacjenci z ciężką MR mieli niższą średnią frakcję wyrzutową lewej komory (EF 39% vs. 44%) i wyższą indeksowaną objętość końcoworozkurczową (104 vs. 83 ml/m2) i końcowoskurczową (66 vs. 49 ml/m2) lewej komory.
Redukcję MR do łagodnej uzyskano u 89,9% pacjentów z umiarkowaną MR i 77,8% pacjentów z ciężką MR w 12-miesięcznej obserwacji. Zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych wystąpił numerycznie częściej w grupie ciężkiej MR (21% vs. 7%), podobnie jak częstość poważnych krwawień (15% vs. 5%). Częstość złożonego punktu końcowego oceniającego skuteczność i bezpieczeństwo była 2,5-krotnie wyższa w grupie ciężkiej MR (36% vs. 14%). W obu grupach zaobserwowano porównywalny stopień zmniejszenia nasilenia objawów klinicznych, definiowany jako objawy w klasie ≤ 2 wg NYHA (67% pacjentów umiarkowaną MR i 70% pacjentów z ciężką MR). Uzyskano także podobną poprawę jakości życia, ocenianą z wykorzystaniem Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire (wzrost o 14 punktów w obu grupach).
Podsumowując, TEER z zastosowaniem systemu PASCAL wiązała się z porównywalnymi korzyściami w zakresie redukcji stopnia MR i poprawy jakości życia u pacjentów z czynnościową umiarkowaną i ciężką MR w 12-miesięcznej obserwacji. Częstość zdarzeń niepożądanych u pacjentów z umiarkowaną MR, wyjściowo mniej obciążonych pod względem stopnia przebudowy lewej komory, była niższa niż u pacjentów z ciężką MR, sugerując stosunkowo większe korzyści ze względu na lepsze rokowanie w tej grupie chorych. Ograniczeniem badania jest nierandomizowany charakter, jednak zarówno ocena echokardiograficzna, jak i dotycząca zdarzeń niepożądanych była przeprowadzona przez niezależny corelab, co zwiększa wiarygodność analizy. Wyniki badania sugerują zasadność kwalifikacji wybranych pacjentów z czynnościową, umiarkowaną MR do TEER.
